Recenzja gry Destroyer: The U-Boat Hunter

Witajcie w mojej recenzji gry „Destroyer: The U-Boat Hunter” od Iron Wolf Studio. Zanurkujmy razem w głębiny i zobaczmy, czy ta gra jest warta uwagi.

Pierwsze kroki na pokładzie

Kiedy pierwszy raz uruchomiłem grę, poczułem się jak na prawdziwym statku wojennym. „Destroyer: The U-Boat Hunter” nie żartuje, jeśli chodzi o realistyczność. Grywałem już wcześniej w symulatory, ale tutaj potrzebowałem solidnego zanurzenia się w instrukcje i zadania, żeby w ogóle złapać wiatr w żagle.

Moje pierwsze zadanie? Nauczyć się, jak okręt w ogóle pływa! Na początku było to dość trudne. Z tą ilością guzików, wajch i ekranów mógłbym się swobodnie poczuć jak w kokpicie statku kosmicznego. Ale hej, nie ma to jak dobra morska przygoda.

Dowodzenie okrętem

Jestem typem gracza, który lubi mieć kontrolę, a „Destroyer” tę kontrolę oferuje niemalże na każdym kroku. Od sterowania kursem statku, przez rozkazywanie załodze, aż po obsługę radaru i poszukiwanie wrogich U-Bootów – jest tu wszystko, czego zapalony kapitan mógłby chcieć.

Jednak pomimo dostępnych poradników, wyzwanie, które rzuca ta gra, może być trochę przytłaczające. To trochę jak skoczyć na głęboką wodę bez umiejętności pływania. Trzeba spędzić naprawdę dużo czasu, żeby opanować wszystkie mechanizmy i czuć się, że wszystko ogarniamy.

Gameplay

Rozgrywka w „Destroyer” to maraton, a nie sprint. Miałem misje, które trwały godzinami, gdzie każda decyzja się liczyła. To nie jest gra dla tych, którzy chcą szybkiej akcji i eksplozji co pięć minut. Tutaj każdy ruch musi być przemyślany i skoordynowany, co w pewnym sensie dopełnia realistyczną oprawę.

Z jednej strony uwielbiam tę uwagę do detali – autentyczny sprzęt, skomplikowane operacje, całe to napięcie, kiedy próbujesz przewidzieć następny ruch wroga. Z drugiej strony, podejście to może być nieco nużące, kiedy po raz dziesiąty przeliczasz odległość do potencjalnego U-Boota, a walka z powolnością czasu rzeczywistego zaczyna dawać się we znaki.

Bitwa z czasem i pogodą

Jeszcze jedno co dodaje smaku to losowość. Pogoda, czas, strategia wroga – co misja to niespodzianka. Ta zmienność w połączeniu z możliwością dostosowania ustawień bitwy sprawiła, że każdy rejs był inny.

Nie będę ukrywał – byłem na początku dość może nie frustracją, ale z pewnością lekkim zdenerwowaniem. Ale to też jest część uroku „Destroyer”. Daje tyle satysfakcji, kiedy wreszcie zatopisz wrogi U-Boot, że zapominasz o wszelkich trudnościach, które Cię dotknęły po drodze.

Czy warto?

Jeżeli lubicie porządny symulator, nie boicie się wyzwania i morskie przygody to coś, na co macie ochotę, to „Destroyer: The U-Boat Hunter” będzie dla Was. To symulacja, która wymaga czasu i zaangażowania, ale w zamian oferuje bardzo fajny gameplay.